Bundan sonra yediğim içtiğim herşey haram,
Bana kalan teselli yalnızlığın sesinde.
Arkandan yaş dökerek yaktığım son sigaram,
Tesellime tek ortak odamın köşesinde.
Yalnızlık her aşığın dinmeyen sesi oldu,
Benimse taş duvarlar ardında suskunluğum.
Bir berduşun şubatta sıcak nefesi oldu,
Benimse zemheride titreten soğukluğum.
Bırak beni çaresiz ve kırık kalemimle,
Sen uzak diyarlarda kara matbaada büyü.
Uzaklardan yazdığım sefil türküyü dinle,
Ama duymasın gönlün, bozulmasın o büyü.
Dertlerimi çekme git refaha küçük hanım.
Layık değildir zira gözlerim gözlerine.
Gönlünün sarayına yetmez şu küçük hanım.
Yetişemezde zaten sözlerim sözlerine.
Daha fazla söyletme, yaralama ruhumu.
Ne sen bana nefret dök ne ben sana gözyaşı.
Büyüttüğüm sevdaya verdiğin değer bu mu?
Yarim demesen dahi, silme bu arkadaşı.
06.02.2013
Mustafa Turan OsmanoğluKayıt Tarihi : 23.4.2014 10:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Turan Osmanoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/04/23/son-istek-28.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!