Son İstek Şiiri - Furkan Çubukçu

Huzur buluyorum gözlerine bakınca..
Zaman duruyor yanında olunca..
Kalbim duracak gibi oluyor sesini duyunca..
Ve fünyesi çekiliveriyor öfkemin..
Ellerinden biri tutunca..

Engel olamıyorum hislerime..
itiraf edemiyorum ki kendime..
Nasıl söylerim seni sevdiğimi yüzüne..
Ve nasıl bakarım titremeden..
O masum gözlerine..
Ah o insafsız gidişin yok mu..
Veda bile etmeden..
Sonra tekrar gelişin..
Selam bile vermeden..

Oysa ben her sabah geldiğin yolları gözlüyorum..
Bil ki yalvarırcasına geldiğin yollara..
Sonsuz bir mahşerin ortasında..
Bir zemzem suyu gibi seni özlüyorum..
Seni defterimin arkasına değil..
yüreğimin derinliklerine yazıyorum..
ve seni sıranın üstüne değil..
Beynimin isyankar tarafına kazıyorum..
Sanma ki duygularımı senden gizliyorum..
Dilim söylemeye çalışıyor..
Ağzım bir açılıp bir kapanıyor..
Fakat nasıl söylenir bilmiyorum..

Seni düşünüyorum yatağımda..
Yastığın yüzüne yaşlar dökerek..
Ve akşamdan gizlice bir ahh çekerek..
Derin bir iz bıraktın hayatımda..
Ve çaresiz, olduğum yere çökerek..
Bir ağlamak düğümlenir boğazımda..

Böyle acımasızca gitmen..
Acılarımı ikiye katladı..
Seni başkasıyla gördüğümde..
Yüreğimde bir mavzer patladı..
Oysa ben seni her düşündüğümde..
Hasretimden dudaklarım çatlardı..

Durma git artık..
Bir hançer gibi kalbimi oy..
Yalnız senden son isteğim..
Oğlun olursa güzelim..
Adını Furkan koy..