belki
ışıkları sönmüş
tabelaları eskimiş
duvarları dökülmüş
bir yalnızlık türküsü
eski bir banka kazınmış son istasyonda
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
bir radyo programına ithafen yazılmış bir şiir sene 2001 masa başında ÖSS ye çalışan çalışırkende Son İstasyon isimli programı dinleyen bir genç vardı, sonraları bu şiir o programın açışıl şiiri olacaktır...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta