Son İstasyon Şiiri - Yılmaz Tosun

Apansız sokağına geldim bu gece…
Biliyorum uyuyordun,
Pencerene uzandı gözlerim…
Dayanamam deyip diz çöktüm vuslatına…
Hasretimi,nefretimi,
Bir tutamda özlem bıraktım kapına.

Kara gözlerini mey eyledim bu gece…
Tek başıma kalışım geldi aklıma…
Sebepsiz kaçışının neden lerini,
Vedasız gidişinin,
sebeplerini meze ettim gönlüme…
Kırık cam parçaları gibiydin…
Dolaşan damarlarımda…
Nasıl bir derun acıyla saplandın bağrıma…

Ne güzel…
Ilık nefesin gibi yüzüme vuruyor rüzgar…
Bak o muhteşem tebessümü ile doğuyor güneş…
Esaretinden kurtulmuşçasına selamlıyor yüreğimi…
Sana olan duygularımı kıskanırcasına,
Karanlığa kusuyor nefretini…

Sonsuzluğa gidiyorum ey deruni sevdam…
Dünyandan kayboluyorum ey yürek yaram
Kıracakmısın şair hayalimi ,gelmeyecek misin
son istasyondan kalkan trene vedaya ey baş belam….