Yalnızlık treninde ağır ağır ilerlerken
Çıktın karşıma..
Güneş gibi pırıl pırıl
Yıldız gibi aydınlık
Zaman gibi yalansız
Ve aşka aç yüreğime katık oldun,
Sevgiye adanmış bir kalbe umut,
Bitti denilene başlangıç.
Kış günü solmuş çiçeğe
Su oldun..toprak oldun..can verdin..
O yalnızlık treninin son istasyonunda
Beni bekleyen sendin..
Kayıt Tarihi : 20.6.2017 09:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!