Bu son ikindi sevgili...
Birazdan kalemle mürekkep arasında asırlar boyu hiç bitmeyecek olan o zorlu ve bir o kadar da acı kelime yarışları başlayacak. Aşktan yana iki çift kelam etmek isteyen her kul sarılacak kağıda kaleme apansız...
Ve güneş bir daha hiç ilk ve de son doğduğu yerden doğmayacak...
Önce kalem küsecek kağıda...
Sonra mürekkep içecek andı, bir daha hiç anlatmamaya böylesine aşkı,nazenin-i ömrü...
Sevgili,
O kaleme ki, Rabbinin rahmetinden ve merhametinden bin bir türlü sancıyla gün ışığına kavuşmuş bereketinden damlatılmıştır.O kalem ki kağıdına henüz duvağı açılmamış gelin misali bakandı.Düşer miydi sana boynundan büyük sevdaları çizmek,o Rabbin süruru misali güzelim kağıda...
Tamamını Oku
Duygu yüklü şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta