Son iflas Şiiri - Zeki Altaş

Boyunca uzanmış bedenler yatmış.
hayata küsmüş,
nefesler bitmiş,
endamı çökmüş...

Gidiyor beyhude insan,geçmişi zikzak,
dilleri oynak,
inancı kaypak,
vücudu sarkak...

Kim bu meçhule giden,başlar eğik,
yüzler asık,
sesler boğuk,
ruhlar soğuk...

Bu ne ağır iflastır,hücreler titrek,
gözleri ürkek,

Bir karışık bilmece,sorular soru içinde.
Bir lokma nefes için,nedendir bu çile...