Boyunca uzanmış bedenler yatmış.
hayata küsmüş,
nefesler bitmiş,
endamı çökmüş...
Gidiyor beyhude insan,geçmişi zikzak,
dilleri oynak,
inancı kaypak,
vücudu sarkak...
Kim bu meçhule giden,başlar eğik,
yüzler asık,
sesler boğuk,
ruhlar soğuk...
Bu ne ağır iflastır,hücreler titrek,
gözleri ürkek,
Bir karışık bilmece,sorular soru içinde.
Bir lokma nefes için,nedendir bu çile...
Kayıt Tarihi : 2.1.2006 16:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)