Süründü durdu AŞK yerlerde,
Kimse farkına varmadı neyin üstüne basıp geçtiğinin...
Yaşarken başını kaldırıp gökyüzüne bakmayan insan sürüleri,
Ne maviyi görebildi ne de sevgiyi...
Eski bir konakta hayaletti mutluluk,
Ebeveyni olmayan bir çocuk gibi üzgündü şimdi...
Vazgeçti en sonunda hayalet, Hayal etmekten,
Görünmez olarak kalmayı tercih etti.
Avazım çıktığı kadar sustum,
Konuşsam ne olacaktı ki?
Belki anlardı dilsizliğimden, ne söylememeye çalıştığımı...
Gök duydu, yer anladı, herkes bildi, O hissetmedi.
Cenazesini yeni kaldırdım umutlarımın,
Kırkını tutuyorum ardından, hiç ağlamadan...
İçimde gizlediğim her şeyi Kendimden de Sakladım
Bazen güldüm,
Bazen fazlasıyla ağladım…
Ama Her zaman için vardı ikinci planım
Şimdi yitirdiğim düşlerimin üzerine bağdaş kurup oturdum..
Büyük gözlerinin şimşeği önünde kelimelerimi de yuttum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!