Son Humma Şiiri - Sadettin Uysal

Bitmez kış gelmez yaz,
Yolum uzundur mor karanlık.
Kanatır yüreği keskin tarafından,
Bu hasret bu ayrılık.

Istırabın son noktasında yaralı sevdam;
Duyar yerin kulağı sarsılır sırtından.
Eğilir gökler yere diz çöker;
Bîhaberdir yar bu amansız vurgundan.

Elem dökülür koparılan güllerimden.
Haram bakışlar yazılır kaderime.
Çekilir inzivaya kapanır gözlerim;
Zincirler vurulur onulmaz gönlüme.

Atar benliğime kördüğüm,
Değil görmek hayali bile yakar;
Meçhul diyar, kömür karası gözler
Zindan olup esir düştüğüm.

Uçsuz bucaksız alev ömrümü sarar,
Uzar şekilden şekile ruhuma;
Dağlar yüreğimi kızıl kıyamet saçlar,
Cehennem öncesi ki bu son humma.