Başlığa aldanmayın, daha neler yazacağım neler...
... Belki de... Belki de bu yazdığım son şeylerdir farkında olmadan.
Sanki intihar edecekmişçesine, öleceğimi görmüşçesine hatta artık hayatımı bitirmişçesine bekliyorum ölümü...
Son dediğin ölüm değildir ama...
Ne sen ne ben buna inanabiliriz yaşadıklarımızdan sonra, keşke farklı düşünceler ve muhteşemlikler adapte edilseydi ruhumuza fakat biz bunları gördük bunları yaşayacağımıza inanıyoruz.
Her şeye rağmen ben, yine de bu duvarlarla çevrili etrafımızı parçalayıp, özgürlükle yapabileceklerimizi ve yaşayabileceklerimizi seçebilmemiz için uğraşıyorum.
Zahmetli, bir o kadar da yorucu.
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta