acılarımı toparlıyorum,
bu gece
köhne sabahlara inat
yitip giden zamana yayılmış bir hikaye,
kaf dağına uzanan masal
yada kalbime kazıdığım tek hece
sessizliğime tufan gürültüsü
yokluğuma mahşeri bir kalabalıksın,
içinde kaybolduğum bir zaman tüneli,
ya da acılarımın tiyatral sahnesi
bizlik hikayelerin temsili,
seyircisiz oynuyoruz
artık yüzleşiyoruz benliğimizle
bu son gecede
yırtık pırtık sözcüklere emanet,
bir hasretin son demindeyiz.
bu son sahnedir
son sevişme
son hikaye
son nefes...
24 Ağustos 2017
Ahmet BaygümüşKayıt Tarihi : 24.8.2017 08:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!