Son Haykırış Şiiri - Muhammed Yücel

Haykırışlarla dolu caddelerde sessiz sedasız yalansız dolansız gidiyorum
İki adımda bir aklıma geldikçe son sözlerin vurunca beynime name name
Sİgaramı daha hızlı çekiyorum içiyorum aşk şarabını kana kana içiyorum
Kızıyorum kendime bakıyorum aynaya gülüyorum gülüyorum kendime bile.
Geceye nefretim karanlığa öfkem ve sensizliğe en ağır küfürlerim
Biri biter şarkının biri başlar durmaksızın ritimler notalar sesler ve sessizlik
Denizi seyrediyorum serin bir sonbahar akşamı ceplerimde elini tutamayan ellerim.
Bu şehir çekiyor beni derinlere çekiyor yanlızlığım ayırt edilmez olmuş yiğitlik kahbelik.
Hiç benim olmadın hiç olamadın istemedin yada beceremedin haklısın
Eksik çoktu bende diğerlerine göre aşk hariç sevda hariç ve karşılıksız sevmelerim
Ne vardı sende ne bulmuştum sende sorular kurcalarken beynime haykırıyorum neydi farkın
Neydi benden alan gözlerinin sırrı neydi saniyeyi saat yapan bazen saatleri saliseye sığdıran.