Son haykırış. Şiiri - Okan Yavuz

Son çırpınıştı bu, son haykırış.
Güneşin son kez batışıydı.
Son kez baktı dünyaya ay
Yıldızlar son kez dans ediyordu.

Gece yalandan da olsa gülüyordu.
Ortalıkta dolaşan karanlık
Sabahın artık açmayacağının habercisiydi.
Her şey gölgelere esir düşmüştü.

Kaçmak kurtulmak bi çare değil
Bu kin, bu nefret beni boğuyor,boğuluyorum.
Kaçıyorum kendimden her şeyden
Bir türlü kendime itiraf edemiyorum.

İçimde haşın dalgalarla boğuşuyorum
Son çığlıkları da tükettim
Son umutlarım da ellerim de eridi.
Islandım, titriyorum, üşüyorum, üşüyorum.

Erimedi içimde karlar
.Çam ağaçları bu yüzden dertli!
Uzun kış geceleri kabus oluyor
Son mevsimi yaşıyor gibi.
Okan yavuz