Son hayat Şiiri - Meczup Müntehir

Korkuyorum arkadaş
İnsan olmaktayım usul usul
İnsafsız bir vasfa bürününüyorum
Zifiri bir kötülük duruyor aynalarda

Sus arkadaş sus
Yaşanmaz artık hayat
Gülemezsin bir daha sabahları
Güneşin sevinci yok

Nedenini sorma
Nedeni yokmuş zaten
Olsa da ne değişir
Bana umutlar verme

Ben sokak çocuğuyum arkadaş
Kimim kimsem yok
Fazıldan bir dost sadece
O da suskundur hep

Gene sığmadık be arkadaş
Bir beni sığdıramadılar hiçliğe
Abartmışız galiba
Başka türlüsü mümkünmüş gibi