Son hayal Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Yürüyorum İzmir'in ıslak sokaklarında
Ilık bir kış yağmuru eşlik ediyor bana,
Bilmem kim aradığım ben miyim yoksa sen mi?
Öksüz geçen yılları soruyor gibi sana.

Tanımadığım bir kız görünüyor uzaktan
Belli ki o da mutlu yağmurda ıslanmaktan.
Yaklaşınca yanıma tanıdık sanıyorum
Hiç bakmadan geçince birden uyanıyorum.

Uzaklaşıyor hızla selam bile vermeden
Soğukta sakladığım son arzumu bilmeden.
Oysa nasıl sevinmiş ne çok umutlanmıştım
Toz pembe bir serabı o an gerçek sanmıştım.

Dolaştım saatlerce başıboş sokaklarda
Ne seni ne kendimi bir türlü bulamadım,
Bir İZMİR akşamında kaybolup giden güzel
Sen miydin yabancı mı, bir türlü anlamadım.