Son hatıra Şiiri - Ersin Çakmak

en yalnız zamanlarım da bir kız tanıdım,
adı dünde saklı bir hatıra,
hoş,güzel ve alımlı....
şeytan ruhlu hain ve de yalandı...
o kadar çok bahçem vardı ki,
taki ona kadar, onu sevene kadar.
her yalanın da bir bahçemi kuruttu,

en dolu günlerimde bir kız tanıdım,
adını gömdüm çoktan,sorhoş masalara,
sevmek ibadet,sevilmek cehennem, ben böyle bildim,
dünleri bırak,
ben o an dünyalar kadar sevdim.
bütün karalarını beyaza boyadım yüreğimin,
her sahte bakışın bir duvarımı yıktı,
her acımasızlığında, karalandı beyazlar,
beyazlar bitti, şimdi yüreğim karalar da,
ve lanet okuyor beyazlarımı kirletene dilim,
bu ben değilim, aslında ben nalet biri değilim....
uzun laftan geçelim, lafın özü....
deniz kızı karaya vurdu ıssız bir adaya,
yalanlarını da dolanlarını aldı ve sürüklendi,
ama ne var içide biliyor musunuz?
dedim ya, gittiği ada ıssız ne gelen var ne giden,
ne iskele var ne de liman,
sevgimi tek kurşunla vurup gömdüm çoktan,
bu şiiri neden mi yazdım?
bu şiir tek hatıra kalsın bu an gibi geçen,
yalan dolan sevddadan,
bu su gibi berrak aşkımdan...