Ben onlara çok yaşlı geliyordum;
Onlara göre ha öldüm, ha ölüyordum.
Babamın 93’ü gördüğünü demiştim oysa.
Oysa,
İkimizden biri ölecekti,
Kimin öleceğini kim bilecekti?
Adım adım ölüm birimize geliyordu,
Ve o bunu hiç bilmiyordu.
Yine bir şeyler olursa senin cephende,
Bil, buna dayanacak güç kalmadı bende.
Vermek hep kolay olmuştur varlıkta,
Benim kalan ömrüm ile birlikte,
Sana geri veriyorum al geleceğini;
Görmemek için benden önce öleceğini.
Can tek, gidince bitiyor;
Kalp,o tek can için atıyor.
Can sensin.
Bir hakkın kaldı hala bende,
“Kal!” demen için...
Çağdaş Öztürk
Kayıt Tarihi : 9.10.2020 22:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Çağdaş Öztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/10/09/son-hakkin-bu-senin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!