Son Güzel Sigara

Sizin içtiğiniz sigaralar dokunuyor bana,
Hani derin derin çekersiniz bağrınıza.
Ardından halka, hem de halka halka salarsınız dumanını.
Hele bir de amerikano olursa yanında.

Tütünden en çok Halep’te hoşlandım ben,
Ara sokaklarında kaybolup bulurken geçmişimi.
Mardin Abbaralarını aratmazdı ev geçişleri,
Çocukluğumun kaybolmuş anılarıydı her biri,
Bir dışarı, bir içeri…

Hayatımda hep müjde aldığım yerdir Halep.
Çarşının kenarında, kahve içerken sigaramın yanında,
Uzaklardan bir dostum aradı, Eski İstanbullu Mehmet.
Bir mutlu haber verdi, güzelliğe sebep.
Beni havaalanına bıraktı, diğer dostum Kilisli Ahmet.
Arttım çoğaldım, hep seni ziyaretlerimle Halep.

Son güzel sigaramı sinende içtim.
Kahvemle dertleşip, zaman ötesine geçtim.
Tütünümü alıp “geleyim mi?” desem.
Yıkık bir köprü gibi bekler misin Halep?

Haklısın… Darılmam reddedilirsem.
On yıldır… Ne sende bir güzellik kaldı,
Ne de ben de güzel olmaya bir talep.

Dedim ya…
Stratejik derinliklerde kevgire dönmüş dipsiz bakraçlar!
Sizin içtiğiniz sigaralar dokunuyor bana.
Yağlı kement gibi, halka halka dumanı,
Hoşa gidiyor, uyuşturuyor, geçinceye kadar boyna,
Ardından tutsak ediyor, boğuyor, ademoğlunun insanlığını.

Memleketimin tütünüyle geliyorum Halep!
Sen “hoş” de, ben “ geldim” diyeyim.
Sen “ehlen” dersen “ve sehlen” de kabulüm hep.

Nasıl istiyorsan sana öyle geleyim.
Geçmişin hesabını kapatalım birlikte.
Ardından müsaadenle,
Ben yoluma gideyim.