Son güz Şiiri - Yusuf Işık 3

SON GÜZ

kuruyan dallara değen rüzgardan
doğurgan bahar sesi gelmez
her damla tazelemez
çürümeye yüz tutan
umarsız gövdeyi
çiçeğe durmamış
yapraksız dalında
sonsuz umutlar yeşermez
kabahat aramak gereksiz
belli ki
zemherinin kırağı
en savunmasız anında
yüreğinden vurmuş
içten almış yarayı
sözün kısası
belli etmemiş günlerce
ta ki
son sesleriyle
bayramı karşılayan kuşların
gönlü geçmişcesine
konağından soğumasına kadar
soğuk ve solgun yılgınlıkları da
o günden sonra başlamış
ve kendi yalnızlığına dönmüş
derbeder karıncalara
ev sahipliğine başladığında
rüzgardan sonra gelen
acımasız fırtınaya
teslim olduğunda
son güzünün sesine
yağmurun sesi karışmış..20.5.2012