“Arabalar şırıl şırıl ışıklarıyla
caddelerden geçerken
Ecelsiz öldürüldük.
Göz göre göre öldürüldük ey halkım, unutma bizi...
Sokak ortasından sorgusuz sualsiz vurdular.
Vurulduk ey halkım, unutma bizi..”
(U. Mumcu, Sesleniş’ten kısaltılarak)
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
H.Can şiiriyle yeni tanışıyorum ama sonuna kadar okumak niyetindeyim. Duyulan acının,slogana kayma eğilimi gösterek aktarımı var bu şiirde. Ama bize bu da gerekli. Böyle şiirler olmasa, anma toplantılarımızda soyuta sığınarak yansıtamayız ki acımızı...Yüreğine sağlık ozan.
antolojide en çok şaşırtan şairlerdendir beni hulki can..ama güzel bir konuyu bu kadar az şiirleştirebilmesine ne demeli...Konudan başlamış konudan devam etmiş şiir..oysa tema arıyor insan şiirde...
Bu fikirsel bir konuşma...sadece
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta