Son Günün Akşamı Şiiri - Boğaç Yüzgül

Son günün akşamıdır o
ve yağmura çamura bulanıp
ve çapkınlıkların etrafında kimbilir kaç tur dolanıp
ve iç çekişlerimizi hiç çekememezliklerine yanıp
ve yine de kan içip
ve kızılcık hoşafına ekmek banıp
ve hiç olmayanları bile kendimiz gibi adam sanıp
ve bitip
ve yitip giden dünlere yanıp duruşumuzdur esas olan…

Son günün akşamıdır
ve kandırılmışların
ve çocuksu düşlerinin kabus olduğuna inandrılmışların
ve en açık
ve en uçuk gerçeklerden bile usandırılmışların
ve kayıplarla kazandırılmışların yanlarında zaruri mahkumiyetimizdir yaslı olan…

Son günün akşamıdır
ve göreceğimizden daha iyisi umuduyla
ve geleceğimizden hamuduyla çalanların seyisi olmadan
ve tek servetimizdir
ve onurumuzla
ve gururmuzla öleceğimizi bilmeimzdir aslolan…