Bir sevda düşmüş yürek dağından
Paramparça bakar yüceliklere.
Nefese duyulan sonsuz hasretle,
Bir deniz dibinde, vazgeçmek candan.
Gökyüzü çapında yürümek gibi
Emeklemek gibi akkor zeminde,
Umutla boşluğa sarılmak gibi,
Toplamak gibi elsiz kollarla.
Islak bir ölüm, kuru hayatın,
Önünde yürür de kaybolur anlam
Nedeni bilinmeyen bir derin çığlık,
Kulaklara değmeden yükselir göğe.
Bu anlaşılmazlık, bir sır kalacak,
İnsandan insana hiçlik geçecek.
Bir isim koymaya insan mı yeter?
Bir ölüme hayat, yenilmedikçe.
Dünya kayıtlarında boşluk kalacak.
Kayıt Tarihi : 20.1.2003 17:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynel Abidin Toprak](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/01/20/son-gunlukten-aci-koylar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!