Son günler Şiiri - Yüksel Ağalar

Gün doğdu şafak ile, aylar oldu gaflet ile
Zindan oldu her yer, bunca günah ile

Gündüz işten, kendimi göremedim
Gece oldu uyudum, kıymet bilemedim.

Geçti ömrüm, işte sanki bir gün gibi
Nefsim: Ölmeden tövbeye, gel tövbeye.

Açık kapılar, bir gün kapanmadan
Bülbül gibi öten dillerin susmadan

Ölüm ne zaman gelecek bilemezsin
Son nefesindir belki aldığın bu nefesin.

Bak senden önce gidenler nerede
Başkaları oturuyor saray gibi evlerinde

Sende gideceksin onların gittiği yere
Bitmeden ömrün tövbeye, gel tövbeye.