Son Güneşli Günler Şiiri - Baykal Kaanalp

Son güneşli günler
Bıçak kesti kesti bitiremedi
Bir tek damarım kaldı
Bana ait
Onu da gönüllü vermeyeceğim

Gelmesini istemediğim kış
Kapımı çaldı
Ne kadar kapalı tutabilirim bilmem
Belki de bir daha hiç dışarı çıkmam

Kapılar bana bakıyor
Duvarlar saatime
Bir çalsa da kurtulsak diyorlar
Şu geçimsiz ihtiyardan

Boşuna beklemeyin baykuşlar
Guguk kuşunu denize attım
Saatin gongu yok artık

Boşuna beklemeyin kargalar
Size yok
Bir damla kanlı et

Boşuna beklemeyin
Tarla fareleri
Kar yağmayacak

Boşuna beklemeyin
Yarasalar
Güneş hiç batmayacak