Son Gün Şiiri - Ahmet Kamil Han

Sebebi vardı gel dediysem.
Özür dilem, zahmet verdiysem.
Uğramadın neden ettiysen.
Bu aşk gerdimi seni, SON GÜN...

Sensiz yürüdüm sağa sola.
Uğramadan çıktın o yola.
Yolda vereceğin bir mola.
Daha mı kıymetliydi, SON GÜN...

Tuttuğumuz dilek saf arı.
Seninle başladı bu narı.
Ömrüme kattığın baharı.
Kara kışa çevirdin, SON GÜN...

Mazim, üç ölüm bir ayrılık.
Acısı yakın dört vakalık.
Senin verdiğin son kahırlık.
Tende ateş damlası, SON GÜN...

Her gün üçte sözün yokmuydu.
Üç kelime, sırra çokmuydu.
Zaman geçti, sesin kayboldu.
Tümden yalan mı oldu, SON GÜN...

İçe düştüydün, yürek taşkın.
Alıştım sana dünyam şaşkın.
Burnumdan getirdiğin aşkın.
Kana karıştı aktı, SON GÜN...