Son Gün Şiiri - Aydınlı Tevfik

Küçük bedeniyle
Koca hayallerimi yutan o şehirde
Tek kelimeye susan dilim
Her yerde seni arayan gözlerimle
Ben, seni bekledim terminalde
O kadar acımasızdı sözlerin
Ve bir okadar aşağılayıcı idi bakaşın
Kelimelere sığdıramadığın nefretinle
Sen o gün yoktun terminalde

Adımlar kilometrelere dönüştü birden
Dağlar hiç olmadığı kadar sevimsiz
Saatler zamanı yutarcasına açtı,
Buğulu bir camın ardından
O şehre sonkez bakarken ben,

Sımsıkı sarıldım anneme sakladım yaşlarımı
Beni bu kadar yenik görmemeliydi
yorganım bir hüsranı örtüyordu o gece
Nefesinin olmadığı şehirde yatarken ben,

Bugün sensiz ilk gün
Şiir yazmak istiyorum durmadan
Onca sözüne ve nefretine inat
Sana yazılacak en güzel sözü düşünüyorum
Ellerimin arasında başım sensizlikte boğuluyorum

Dağlar dağlara kavuştu, kışlar bahara
Saçlar aklarla doluştu, gözler yaşlarla,
Yaşlar sellere karıştı, günler yıllara
Demiştim ya hani inanmamıştın bu sevdaya
Bu gönül sensizliğe alışamadı

Odamın boyası eskidi, kapımın kolu
Yollar usandı adımlarımdan
Kader utandı ettiğinden, sözler asırları eskitti
Ve adınla bir sayfa daha kirlendi gideli senden.

Aydınlı TEVFİK