Son Gülüm Şiiri - Ali Sinkay

Neden diyorsun ya kendi kendine
Bu korkaklık, bu uzaklık niye
Alışkın değilim gülüm böyle sevmeye
Alışamadım yakın bir sevgiliye
Şanlı şehrin güzel yıldızı
Sanki usulca inip gözlerinde durmuş
Sonra koparıp hilali, kaşlarını çizmişler
Baharı beklemişler dudakların için
Gelincikler kırlara yayıldığında
Utanmışlar dudaklarının kızıllığından
Boynunu bükmüş ceylanlar
Gözlerinin büyüsünden
Işıklar sönmüş
Işıl ışıl parlayan yüzünden
Güneş doğudan yükselir demişler
O güneş gelip saçlarına konmuş
Ay kıskanmış seni
Geceyi çağırmış , örtsün diye güzelliğini
Gece bile aşık olmuş , görünce saçlarını
Boyun, posun, endamın suç olmuş
Atmışlar seni karakollara
Sürmüşler uzak diyarlara
Zindan bile aşık olmuş
Kilit vurmuş parmaklıklara
Yetmemiş, bir çığlık gibi sarmışlar seni
İbrahim gibi atmışlar ateşe
Ateş bile dayanamamış
Sönmüş düşmesin diye
Bir damla gözyaşın yerlere
Varlığımdan bile habersiz
Yıldızları kendine hayran bırakan güzel kız
Harabeler içinde çaresiz
Bu aşkın yetimi de, aşık oldu gözlerine