Son Görüş Şiiri - Nazife Abaylı

O son goruste küstüm ben hayata.
Bilmeden son kez elimi tuttugunu,
Bilmeden son kez gozlerime bakip.
Goz pinarlarindan suzulen yaslarin son kez aktigini bilmeden.

O son goruste küstüm ben hayata,
Sure bitti cik dediklerinde
Ayaklarim yurumedi, anilarimiz canlandi bir bir,birakamadim bir basina seni,
Geriye donup donup bakarken gozlerine,
Ellerinin sicakligi vardi hala avuclarimda
SIMSIKI TUTUP BIRAKMADIGIN O ELLERIMDE.
Ve ben de seni seviyorum deyisin KULaklarimda

Kaybettik,basiniz sag olsun dediler sonra bana,
Yeryuzu kaydi gitti ayaklarimin altindan,
Bedenim yok oldu,ben yok oldum,
Sen gittin,ben gittim sevdigim,
Iste o gun küstüm ben hayata..

Simdilerde seni sevdigim gibi,
Korkuyorum sevmekten baskalarini,
Derler ki;
Bu dunyada en cok kimi sevdiysen,
Ahirette onunla olurmus insan.
Korkuyorum,
Ya Senden cok seversem birini!