Son Görev Şiiri - Hüseyin İhsan Sönmez

Bir kalbin ilk görevi iki kişilik atmaktır

Aklımı küle verdim, sözüm misafir heceye
her hecede bir yıldız; çözün yıldızımı serin
efkâr eteğini çekmiş, yalın bir geceye!

Sensizlik ve sessizlik kardeş, bu saatte nur
kainat sevişir sen zincire nikahlı mahpus
zamanı sonsuz kılan sır; ânı yakalamaktır

İzbe şafakla birlikte başlasın hayatın kavgası
Su’dan istesem geri vermez dalgalar sesini
çehremde gök kıyılar, benliğim ırmak biçare
kalma şu akşamda, gizli tutkun o ki kalem
şiirsel bir kadına ah; işin sevgi yazmaktır

Tanrım üstü sende kalsın, bütün çarpıntıların
iki dünya bu evren sana, kırık tek harf bize,
yeter, sevmek ve ruh öpüşür ahenkle beste
iki kalbin son görevi, bir aşk için atmaktır