Son Gemi Şiiri - İrfan Kaya

Ihlamur kokulu hırçın gecede
Yavan tadı katıklayan neyse
Özümü savuran fırtına
Aşkını yüreğime taşıyan bulut
Bedenimi korkulu titreten sevdan.
Vicdanı suçtan ayıran perdede
Ölümü hatırlatan korkuların sonlandığı yerde
Bozkır griliğinde ihtiyarlayan genç kadın
Hem düşlerimle sevişir, hem sancılı yalnız.

Taze tılsımlarıyla İstanbul gecesi
Yeşile kesmiş dolunay bakışlı sevdadan
Islak bulvarlara bir bir dökülen notalar
Günahları ardında bırakan eksoz isi
Kazalı arabadan tüten hüzünlü yunan melodisi
Soluk soluğa küflü iskeleye yankılanan
Keskin fren gürültüsünden fırlayan simsiyah adam

Cesaret ve diriliğin kaçıştığı gecede
Yorgun dalgalarla yalpalanan özne
Kırmızı yaprakların uçuştuğu son limandan
Git gide küçülen, tarifedeki son gemi
Lacivert köpüklere fırlatılan son sigaranın ıssız dumanında
Irıplarda çırpınan ümidimin son hayali
Güverteye sızıyor şairin kanı yelkenlerden
Ardından dünyasına dur diyen sevdalı ses
Ne alınacaksa hayatın verdiği derslerden
Ve işte son imza, son nefes.