Son Gecenin İnsanları Şiiri - Oktay Kasman

SON GECENİN İNSANLARI

Akşam lacivert bir örtü gibi
Kapladı tüm aydınlıkları.
Hüzünle başlayan yalnız gecelerin
Takım kaptanlarıydık.

Çaresizlik taburlarındaki
Yılgın askerler gibi
Omuz başlarımız düşük.
Bakışlarımız bomboş.

Kuytu köşelerde geçen
Onca yalnızlık dolu günlerimiz.
Karanlık çatı aralarındaki
Sıcak bir ışık kırıntısına aç.

Hiçbir gönülde iz bırakmadan
Geçip giden zamanlar,
Tek bir yanlışa tüm doğrularını sildi
Her denize kıyısı olan yorgun kalbimizin.

Açlık tokluk sınırında nöbet tutuyor
Son gecenin insanları.
Tüm cemreler hep birlikte düştü
Solan umutlar sokağına.

Oktay Kasman