Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Çok hüzünlü bir şiirdi , yürek sızı gibi , kutluyorum saygılarla +.................asena
Bugün okuduğum en etkili şiir.... Yada beni çok etkileyen eser. Anlamlı, tekniğiyle bütün, melodisi yüksek bir şiir.
Kutlarım. (10+Ant.)
Sevgiyle ve esen kalınız.
Nafi ÇELİK
Değerli dostum harika dizeler.Neler anlatmıyor ki.Ayrılıklar,sevdalar,hüzünler,beklentiler ve de dinmeyen hasret.Kutluyorum tam puanla selam ve sevgiler yolluyorum.
Güzeldi tek kelimeyle dizeler ve gerçekten Gün, kara bulutların çekilmesini bekliyor......... ve dilerim o gökkuşağı beyaz güvercinlerin kanatlarının arasında yüzünü gösterecektir.
Kutlarım değerli dostu........
Ritmik bir anlatımla, fırtına öncesi sessizligin alaca karanlık yansımalara, harika bir ahenk ve akıcılıkla şiire yansıtılmış .....Kutluyorum Sayın Başar...++
Fırtınanın şiddeti bu kadar güzel anlatılır..Hüzünlü bu satırlar ama o kadar yakışmış ki hüzün..hayatın bir parcası değil mi...Ve sevdalar ayrılıklarla depremi yaşamaz mı...Gün bu gün olsun..maviliklere tutunsun aşk...Dinsin fırtınalar ve hiç tükenmesin umutlar...Kutluyorum..Saygılar size...
''Oysa'' ...oysa beklemeseydi gün ,ertelenmeseydi umutlar..aralansaydı karanlığın perdesi ... ''oysa '' gözyaşı sessizliğinde saklı yüreğin sesiydi ...oysa dipsiz derinliklerin umudu ay ışığı vardı kayıp umutlara göz kırparcasına...hüzün olmasın bu güzel şiirde dost..ben sonunda ay ışığının elini tutmayı yeğledim...yüreğinize sağlık...
MÜJDEYİ ALMIŞ GİBİYDİ OYSA UMUTLAR RÜZGARDAN
GÜNEŞ GÖRÜNECEK YER YÜZÜNE AK BULUTLARDAN
NE BİLSİN KADERİN OYUNLARINI GÜL FİDAN
OYSA HABERİ YOKTU FIRTINALARDAN
KUTLUYORUM ŞAİR ON ANT BEĞENEREK KATILDIM YÜREĞİNE SAĞLIK
Saygı değer üstad o kadar güzel bir anlatımı siir yapmıssınızki en icten duygumla kutlarım duygu dolu yüreğinize sağlık her satırını bağeniyle okudum tam puanımla 10 saygılar
Beğeniyle okudum kutluyorum tebrikler
İbrahim bey tam p.10
Bu şiir ile ilgili 46 tane yorum bulunmakta