Son Gece Şiiri - İbrahim Başar

Gün, yarından habersiz, fırtınanın kopacağı gündü
Bağrından ılgıt ılgıt esecekti ayrılık rüzgarları

Hüzün önce çiseledi, sonra dolu dolu yağdı gök yüzünden
Ardından şimşeklerin ürkütücü patlamaları inledi toprakta
Dışarıda, pencerenin camından süzülen yağmur damlaları
İçeride ise, ağıt koparan son bir damla gözyaşı, sessiz sessiz
Kara bir peçe gibi örtündü çürümüş tahta zeminin üzerine

Gün, kara bulutların çekilmesini bekliyordu aslında
Sonra biricik (gün) eşini görecekti, etraflıca aydınlanacaktı
Kar beyaz bulutların arasından yol alacaktı gök kuşağı
Hele renklerinin, beyaz güvercinlerin kanatlarında yansıması...
Sıkı sıkı sarılacaktı alaca görkemine; hayali bile güzeldi

Oysa gün, geceden habersiz, fırtınanın kopacağı gündü
Güneşin kan kırmızı batışında kaybolacaktı elveda sözcükleri
Ay ışığının dipsiz derinliğine gömülecekti turfanda umutlar
Sessiz sessiz...