Son gece Şiiri - Ahmet Suyadal

Bugün yokluğunun son gecesi

Çıkarıp attım içimden senli günleri

Belki gelirsin diye

Sabahları beklemem artık

Belki seversin diye

Gecelere umut bağlamam artık

Bu şiir sensizliğin son hecesi

Yazılmamış ne varsa yazılacak bugün

Kalem kırılırcasına kâğıt yırtılırcasına

Küfürsüz yalansız dolansız yazılacak

Belki biraz deli dolu masumiyetle

Belki intikam alırcasına pervasızca

Dilim susmayacak bugün bu satırlarda

Bana yaşattığın acıları yaşayacaksın sende

Unutamayacaksın o kâbus dolu geceleri

Kan kusacak dilindeki tüm heceler

Kalbin acıyacak belki ama hissetmeyeceksin

Ben sana tertemiz bir kalp vermiştim hatırlarsan

Sen ne yaptın peki çamurdan çamura attın

Ansızın dikenlerini batırdın kalbimi kanattın

Söyle bir daha böylesine sever mi kalbim

Bir daha eskisi gibi atar mı sevgiyle

Şunu unutma ağlattığın gözlerin hesabını vereceksin

Sen benim düşüncelerime girdin ansızın hatırlarsan

Bugünümde yarınımda her şeyimde sen vardın

Aklımın bir köşesinde ben hep seni sakladım

Her anım seni düşünmekle geçti sen bilmesen de

Sabah sen akşam sen gece sen

Bu düşüncelerle geçti sensizliğin son gecesi

Ne kaldı peki bunca düşünceden sonra geriye

Ulu orta yaşanmamış, gizli kalmış hatıralar

Seni acıtmıyor olabilir bu gizli kalmış hatıralar

Ama bana bir kurşun gibi saplanıyor her an

Bırakıp gitmek istiyorum geride ne varsa

Olmuyor işte sevda ateşi sönmeden gidilmiyor

Kalakaldım öylece sensizliğin bu son gecesinde

Ne sabah oluyor nede güneş doğuyor

Karanlık esir almış bedenimi aydınlanmıyor

Rüzgâr her zamankinden daha sert ellerim üşüyor

Karanlığa rüzgâra inat sensizliğin son gecesi bu

Bugün bu kalem seni son kez yazacak

Bu kâğıt son kez gözyaşlarıyla ıslanacak

Dedim ya sensizliğin son gecesi bugün

Bugün gökyüzünden bir yıldız daha kayacak….