Son geceydi o..
Usulca arınıp, her acıdan,
Koynunda selamete erdiğim, son gece
Sabaha kadar izledim..
Saçlarının her bir kıvrımını,
Tek tek okudum, yüzündeki herbir kırığı..
Gün ışımadan,
Kalkıp, yine usulca giyindim kederleri..
Kokunu sonkez işledim göğsüme..
Birde ömrünü ilikledim, herbir düğmeye
Kıpırdandığını hissediyorum..
Arkama bakarsam gidemem..
Ki zamanı geldi..
Ayrılık vakti..
Bir daha hiç olmayacağımızın,
Resmini çektim,
Koydum başucuna..
Hasrete boğuldugunda,
Bakabil diye bana..
Simdi gri bir sabaha uyanıyor şehrim
Sene devriyesi..
Bilerek aynı güne yazılmış
Ayrılığın veda hutbesi....
Gülgün Özel
28 temmuz 2017
Gülgün ÖzelKayıt Tarihi : 12.12.2018 22:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülgün Özel](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/12/12/son-gece-15.jpg)