Son Gar Şiiri - Reşat Öztoprak

Beklenilen trenin gelmediği bir istasyonda
Elimde gümüşten, kapaklı bir saat ile
Bekleyişler büyütüyorum.
Dudak ısırışlarım ürkütüyor
Sabırdan kabuk tutmuş yürekleri.
Kapağı açıp her saate baktığımda
Gelmeyeceğine inanıyorum...
...susuyorum.
Bir kaç çocuk gözüme çarpıyor
Islanmış mendillerin arkasında saklanan,
Bir çocuk oluyorum sonrasında,
Geride kalmışlığın soğukluğunda üşüyorum.
O masum bakışlarda
Dur nedir bilmeyen bir yaş olup...
...düşüyorum.
Geceler günler uzuyor
Ve bekleyişlerim yaşlanıyor...
...gelip geçenleri seyrederken,
Ben çocukluğumun bırakıldığı garda...
...hala bekliyorum.