Son Gala Şiiri - Ayşe Uçar

gözüm yol çekiyor
kendimi terkedilmiş ağaçlara astım
kuru dallarda ki sararmış yapraklar gibi
sallanıyorum

eğer güneşe varırsam
ateşe düşen kelebekler gibi kavrulurum
ama yine de sıcak bir yer lazım
bulutları söyleme hiç
yağmurlar bitirdi
beni

gözlerim
gündüz dağlara uzanan vadi sarmaşığı
gecedeyse uykuya yatar yüzümdeki aynalarla
sabahında erken uyanır bir kıyı balkonunda
serin sulara

ketenden yırtık çarşaf tenim
yoksul bir gemi gibi ada arayışlarında
kalbimse ıslak mendireklere çarpan kapı
dalga kıran koylarda ölü aşklar
doğurur besler

umduğunsa bu aşk değil

gözüm yol çekiyor
sesim sonbahara dayanan güz bahçesi
bilirim ki her şey orada sonlanır
güneşin doğuşu da
batışı da

elimdeki kefenin iç sancısıyım
alacakaranlıkların sus durağında gece nöbetlerinde
yüzümden sana serin serin ırmaklar akıtamam
ruhumda ki yola hiç takılma
kaybolursun

göbek
bağımın zincirleri küf tuttu paslandı
gözlerimse enginlerde sabahsız
derin uykulara
niyetleniyor

damsız
kuytularda açan çiçeklere imrenme

..........

03082024
16:50