Son Fayda Şiiri - Önder Karaçay

Uzat ellerini son sıcaklığım boşa gitmesin diye veda etti yaşama Rıfat Ilgaz.

Bize ne zaman eşyaları kullanıp atmayı öğrettiler, işte o gün bugündür kullanıp attığımız hiç bir eşya ve insanla aramızdaki ilişkiyi tamir edemiyoruz.

Oysa ekonomi de bir kural vardır. Bir ürünün en son faydası elde edilene kadar atılmaz.

Kullan at yaşam tarzını o kadar benimsedik ki insanı da kullanıp atıyoruz artık.

Bir önceki eşyanın son faydasını görmeden yeni eşya almak gelişmişliğin değil geriye gidişin bir göstergesidir.

Çünkü tamircilere de yeteri kadar ilgi göstermedik.

Hiçbir arıza tamir edilemiyor artık.

Tamiri imkânsız bu sürece biz kendimizi kendimiz soktuk.

Çünkü bizi sömürenler bize neyi dayattıtsa onu olduğu gibi satın aldık, kabullendik.

Yaşadığımız kaosun sebebinin israfla kendimizi iflasa sürüklemek olduğunu göremedik.

Yaşam aynı zamanda imkânların sunduğu enerjiyi tasarruflu kullanma kabiliyetidir.

Biz tasarrufu da unuttuk.

Görenleri görmedik, hatta dışladık.

Çocuklarımız bizi bu halimiz ile kendilerine rol model gördükleri için onlardan şikayetciyiz.

Ne hakla?

Hangi örnek ve rol modelin çocukları onlar.

Onların ne suçu var.

Biz yokluk çektik onlar çekmesin diye diye onları sonu gelmeyecek bir yokluk ve sefaletin içine attık.

Kendimizle yüzleşmeyi unuttuk sürekli yüz değiştirdiğimiz için.

Bu öz eleştiriye de ne güzel yazmış deyip geçeceğiz.

Biliyorum.

Öylece kalacak bizim tamir edilemez yanımız.