Son Fasıl Şiiri - Halil Gürkan

Sahiplendikçe gönlüm sevdanın mirasını,
Kararır dört bir yanım batan günle birlikte,
Kaldıramaz yüreğim nefsin ihtirasını,
Tükenir umutlarım o kızıl mavilikte.

Suskunluğum karışır yorgun akan ırmağa,
Kıskançlığın kölesi olunca tüm Kabil’ler,
Özlemlerim kabarır sis olur yüce dağa.
Karanlıkta kaybolur hüzünlü ebabiller.

Umutsuz düşlerimle gecenin mağduruyum,
Söken bütün şafaklar efkârımdan usanır.
Ne akşam gibi sakin, ne mehtapça duruyum.
Bütün yıldızlar beni hırçınlığımdan tanır.

Islak kirpiklerimle bakarım melul melul,
Çoğaldıkça çoğalır gizli gizli matemim,
Bir sarhoş nehir gibi akarım melul melul,
Kimseye bir şey demem kendimedir sitemim.

Gelecek baharlara umudu ertelerim,
Vuslatı beklemeye mahkum oldum nasılsa.
Zaman denen kalburda hayalleri elerim,
Pişmanlık neye yarar, yaşanan son fasılsa.