-Son Fasıl Şiiri - Nurcan Bingöl

Yokluğun iliklerimi kuruturken
İç çekişlerimde canının izi varken
Ayrılık ateşi deydi dudaklarıma birden
Aşk-ı şerbetin zehir gibi yaktı içimi
İçtim her yudumda sana, seni
Sarhoşluğum içkiden değil ki sevgili
Özlemin kanıma öyle bir karışmış ki
Ben sen de unuttum her şeyimi
Son demindeyken yaşamın
Yüreğim adanmış sana kurban edildi
Celladı sen katili ben
Kıyameti soluyor can sen benden bi haber
Keder akıtıyor gözlerim kan revan her yer
Mahşeri bir karanlık sensizlik
Ölüme susamış bu ten
Alın yazım sen yoksan bu son fasıl
Bu son yudum sen diye tüketilen...