Son Eylül Şiiri - Salih Çelik

Yine bir eylül yağmuru...
Ve ben....
Sokaklarda bir başımayım.
Her adımım hasret,
Her nefesimde özlem.
Kafam yine karmakarışık
Aklımda hep sen.

Belki...
Beni ıslatacak,
Son eylül yağmuru bu,
Belki de ben...
Son kez ıslanacağım.
Omuzuma düşen,
Son yaprak olacak
Son ağaç,belki de yaslanacağım.

Kimbilir belki de..
Hiç yağmayacak eylül yağmuru.
Belki de ben görmeyeceğim
Düşmeyecek omuzuma damlalar,
Uçuşan bir yaprağa
Tekme atmayacağım.
Yürümeyeceğim,
Düşe kalka bir daha;
Islak kaldırımlarda.

Bu akşam canım istedi,
Bir sigara yakacağım;
Hayatımda ilk defa
Ciğerlerime çekeceğim dumanını,
Derin,derin.
Sonra üfleyeceğim,
Eylül rüzgarlarına.
Al istersen..
Bir nefeste sen çek.
Beyninde karıncalar,
Yürüyene dek.

Şimdi..
Adımlarım yavaşladı
Bedenim yorgun...
Dizlerimde takat yok,
Yüreğim kırgın.
Gönlüme hazan geldi,
Artık kokmuyor gülüm.
Yürüyorum,
Mezarlığın, önünden geçiyor yolum
Bir zamanlar bana uzaktı..
Şimdi...
Yanıbaşımda ölüm.

Ümraniye