Son Eylül Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Belki de bu son Eylül'ümüz
Belki son tutunmamız
Bir sarı yaprağa
Ve son kez bırakışımız kendimizi rüzgarın önüne.

Son Eylül'ümüz olmasa bile
Gel sonmuş gibi.
Dudakların bir yağmurda son kez ıslanacak,
Son kez dans edeceksin belki de parmak uçlarında,

Belki de bu son Eylül'ümüz
Kalbimiz aşkla çarpıyorken henüz,
Ağaçlar tamamen yapraksız kalmamışken,
Üşümüyorsak henüz sadece ürperiyorsak sevdasızlıktan,
Kelimelerin ardı arkası kesilmiyor
Şiir dökülüyorsa sokaklarına,
Yaprak dökümü kaplıyorsa içimizi
Yavaş yavaş,
Seviyorum de.
Eylül gibi yaprak döke döke,
Yağmur damlası olup dudaklarıma damlaya damlaya,
Saçlarımın arasında rüzgar niyetine parmakların geziniyormuş gibi
Kısacası Eylül gibi sev.

Gel son Eylül'üm belki de,
Seninle sevmenin kitabını yazalım,
Doğa kadar gerçek,
Doğa kadar doğal olsun.
Hazan'ın sadece hüzünden ibaret olmadığını anlatsın,
Aşk koksun sayfaları,
Tutuşsun kızıla dem vursun aşkından.
Cümlelerin hepsi devrik olsun,
Devrilmemişse tek kelimelik olsun.
Üç harf tek hece
Aşk olsun devrilmeyen tek cümle.
Gel/ya son Eylül'ümüzse seninle?

Mine Yılmaz Sevinç
18 Eylül 2023
23:00