Son etkisi... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

son,ağız acıması
,
başlamadan biten
bitmeden başlayan
tek şiirdir şairin serüveni
hepsi aynı

sabah resmi
,
şemsiyeni muhakkak al, tekin değil havalar
sonra burnun akar, su getirmezler
naz yapmazsın üstelik
bana söyle, hastayım de
ısıtırım yerini

yazılmamış dize
,
son dize sevgilim son dize su’ya
yazılsa benden sonra aralıkta
her kış kardan adam yamaçlarda
sırtını taşır som taşın ağırlığıyla
düşen akıl düşen şiir ovaya
kuşlarda ölsün sevgilim kuşlarda
başka bahar yok çocuksuz tarlalara

yalınlık bir ad
,
yer, deniz kıyısında martı gölgesinde
sıcağın alnında,suyun ortasında
bak bu ada yürümüyor uzaklığa
senden alıp gider tırnağı,kanar

yer,çizgileri görmedim sabahtan beri
dilim suya tutulmuştu, yol uzundu
bozkır rüzgara durmuş, omzunda al
ayferi hatırladım hani ayferi, ölmüş

yer, uzak bir köşe, yalnızlıkların geçtiği
çimlerde güzel, öpüyor oğlan kızı, aç gibi
sırtımda üşüyor, bak gülme ötelediğime
soba yanar, uyur cam kenarında, nefes

çıplak görme beni, utanmam hem, iç var
kilitle kapıyı, dünya uzak, insan uzak
kap ateşi, ellerim kör kerpeten, sıcak
sana düştüm, çağırırsam gel, gelmem

ayrılık korkusu
,
belki,
sonrası nasıl
o söylesin
ateş sabaha kadar yanar

sabah bitimi
,
dilim düştü
tırnak sağım solum yangın
tütün olsa kokusunu alsam
ellerim acıyor, kokundan gayrı
susayım, konuşsam kadınlar ölüyor
sabah oldu mu sevgilim
saat kaç
biri dua okuyor
isimler söyledin dedi
hamd olsun

naz
,
gelmiştin
örtseydin üstümü
acımazdım
mor kırağı adım

özlemek
,
yolda kaldım
gel…

son dize
,
bu şiir bitmeyecek…

şa yılı /