Mersin - 15.02.1998
rüzgarlarım mühletimin kumlarını kahrımdan
müptezel benliğimdir, hiçlik çatlaklarından tozan
kara ayın gölgesinde salınırım, boğazımda urgan
diri bir cesedim kırık parmaklı, cellat pençesinde asılan
bin yumrulu düğümün çözgüsü ya hannan
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta