Son Ecel Şiiri - Muhammet Bahadır Çetin

Muhammet Bahadır Çetin
61

ŞİİR


4

TAKİPÇİ

Son Ecel

rüzgarlarım mühletimin kumlarını kahrımdan
müptezel benliğimdir, hiçlik çatlaklarından tozan

kara ayın gölgesinde salınırım, boğazımda urgan
diri bir cesedim kırık parmaklı, cellat pençesinde asılan

bin yumrulu düğümün çözgüsü ya hannan
kullar vardır ki, içinden alevsiz yangınlar fışkıran

tutuşur kalemin izleri, ömür defterinde yakılan
sanki kayıp tırnak izleri, nemrut çukurundan

katreleri kanatlandırır matemim, gayri ağlayamam
kim bilir suretimi, ellerimle kaçıncı dağlamam

son ecelim, boğazıma düğümlenen sessiz bir idam
mehtap vahası olup söndürse amelim, tutunamam

irem bağının sarmaşıkları değil ki koparamam
sırat ipim dolansın, boğulmak isterim yanamam

ben benliğin yangınında, berrak duman olamam
anka kuşu değilim ki, küllerimden doğamam

Muhammet Bahadır Çetin
Kayıt Tarihi : 23.3.2024 21:57:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!