Son düşen yaprak

Son baharın bitimi, son yaprak işte,
Hüzün kemanı, ağır bir ağıtın sesi,
Yürek mi çıplak, ellerim mi ayazda?
Gün gelir dizginsiz zaman geçer, yanılgı içi.
*
Yüzümde, soğuk bir sonbaharın günü,
Kuru gönül dalları, ucu kendime acılı,
Neden içimde karşılıksız ayazın esintisi?
Gün gelir dizginsiz zaman geçer, yanılgı içi.
*
Yanlızlığımın dumanı, başım öne düşük yine,
Bilmiyor muyum kendimi?
Ayaklarım aklımdan ayrı, düşünmez adımlarımı,
Kelepir laftaki, dildekini akıl düşünmez ki.
Sorgu yaptım mı, sordum mu?
Son baharın bitimi, son yaprak işte.
Gün gelir dizginsiz zaman geçer, yanılgı içi.
*
Toparlan herşey gibi, topla içinde birikenleri.
Tesadüf değil, son düşen yaprak belli.
Acımasız ayazın, son baharın bitimi.
Kuru gönül dalları, ucu kendime zararlı.
Yaşanan hiç birşey, eli boş gelmemiş ki.
Dağıtsa koysa bir kenara içim acımaz ki.
Bırak, ayazın içindeki son yaprak ben olayım.
Ayazın kırağı yaksın içimi....
Ayazın soğuğu üşütsün içimi...
Ayaz vursun, dalın ucu sensiz kalsın.
Son baharın bitimi, son yaprak bu bendeki.
Gün gelir dizginsiz zaman geçer, yanılgı içi...
Tesadüf değil, son düşen yaprak belli.