Gün bittikçe, ben kayboluyorum
Güneşin saatlik hükmü kadar sanki ömrüm
Sessizliğim sarıyor alemi
Kimse konuşmuyor benimle
Issızlıkla suçlanıyor hayat
Tüm hiçliklerle süsleniyor yatağım
Yok olmuş düşlere dalıyorum
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
