Son durakta indir beni Arkadaş! ...
Yanıma hüzünü alarak, sevinci arkamda bırakarak.
Karanlığa pervasızca dalarak.
Son durakta indir beni! ...
Sırtımda sadece gömleğim olsun.
Yüküm bu olsun, gayrısı fazla bana.
Kalbime bir yara daha açılmasın.
Öncekinin acısı yeter daha.
Son durakta indir beni Arkadaş! ...
Artık üstüme gelmesin nankör sevinçler.
Karşımda üzülüp, arkamdan gülen yüzler.
Beni her seferinde toprağa gömenler.
Son durakta indir beni Arkadaş! ...
Eğer bakarsam ardıma...
Biliyorum ki çıkamam bir daha yola.
Gömmesem sahte sevdaları yerin altına.
Gökyüzü haram olur artık bana.
Son durakta indir beni Arkadaş! ...
Dağ lalesi de onların olsun...
İzlerinden bir daha yürümem.
Çeviririm yolumu, cehenneme gittiğimi de bilsem.
Son durakta indir beni Arkadaş! ...
Yeter! ... Yaktığı bu ateşin bedenimi.
Yeter! ...Bu acının beynimi kemirdiği.
Son durakta indir beni Arkadaş! ...
Düşe kalka da olsa;
Devam edeceğim ben bu yola
12/10/2007
Robert MUSTAFA
Kayıt Tarihi : 5.3.2009 18:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!