Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ölüm denen gerçeği hayat kilimine nakış, nakış işleyen kaleminizi tebrik ediyorum üstadım... Ölmemek için doğmamak lazım; madem ki doğduk, yaşıyoruz, öyleyse ölüm bizim için kaçınılmaz bir gerçek ve sonsuz bir hayatın ilk adımı...Allah hayırlı uzun ömürler versin ve iman ile ölmeyi nasip eylesin...
Çok doğru ve güzel demişsin Abdurrahim şairim ellerine yüreğine sağlık
Abdurrahim beyefendi kardeşim.
Kaçınılmaz gerçek. Rabbim emretmiş [ ANCAK HER NEFİS ÖLÜMÜ TADICIDIR. ] Bunun adıda özümüze dönme.Evet haklısınız. Hayat desinin son sorusu sorgu, sual Melaikelerinin
soracağı soru. ALLAH o günümüzde bizlere tam ve doğru cevap vermeyi nasip etsin. Sizi tebrik ediyorum. Şiiriniz güzel olmuş.Sevgi ve selamlarımla Hayırlı cumalar.++ listemde
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta